In de brugklas had ik een keer een knalgele hoodie aan naar school. Tot mijn leraar Duits de opmerking maakte dat ik op een kanariepiet leek. Ik moest blozen. Voelde me ontzettend opgelaten. Ik heb de trui daarna nooit meer gedragen. Want opvallen wilde ik niet. Ik betrok het op mijzelf, dat ik dus niet oké was. Ik wilde het graag goed doen voor iedereen. Dit was ook toen mijn moeder overleed toen ik 12 was. Niet teveel verdriet tonen, niet teveel opvallen, maar keurig aanpassen aan de situatie van toen. En die lijn zette ik voort. Mijn middelbare school en vervolgopleidingen heb ik keurig doorlopen, zonder uitspattingen. Netjes alle vinkjes behaald. Niet te gek doen, binnen de lijntjes kleuren. Terwijl ik voelde dat de opleiding niet mijn hartskeuze was.

Van natura houd ik van ‘beweging’, ik ben een gevoelsmens. Als kind zat ik al altijd te wiebelen op schoot. Ik kon niet stilzitten, was beweeglijk en creatief, en deed graag verschillende dingen.

Mensen kunnen zich goed aanpassen in situaties. Flexibel zijn en je aanpassen naar wat de omstandigheid vraagt is een mooie eigenschap. Mits je jezelf niet kwijtraakt. Ook in je werk stem je je gedrag af op je omgeving en wat gevraagd wordt in de organisatie. Dat deed ik ook. Ik schakelde naar wat (ik dacht dat) de bedoeling was, ik acteerde zoals ik dacht dat van me verwacht werd. Dat kon ik goed. Ik kreeg daar veel waardering voor van mensen om me heen. Ik kreeg een promotie en meer verantwoordelijkheden. Maar van binnen voelde het niet goed. Ik raakte af van mezelf. Ik noem het ‘de omvormer aanzetten’. Je ervaringen in je leven en hoe je erop acteert vormen je, ik was zo bezig met wat ik dacht en meende dat van me verwacht werd dat ik mijn eigen vorm waarin niet meer bepaalde. Ik werkte hard, deed erg mijn best om iedereen blij te maken en te houden. En degene die uiteindelijk niet meer blij was, was ik. Ik mocht in beweging komen, weer terug naar mezelf, los van de eisen, wensen, verwachtingen en structuren van de organisatie. Tijd om te gaan wiebelen, dit voelt ook wiebelig. Verschillende mensen op mijn pad hebben bijgedragen, om me anders en breder naar zaken en vooral mezelf te laten kijken. Beter af te stemmen op mijzelf. Wie ben ik, wat wil ik en hoe past dit in werk. Dat zette mij in beweging. En die ervaring neem ik nu vol overtuiging mee in mijn werkwijze.